Al-Qur'an menganggap Hazrat Isa sebagai tokoh yang sangat penting. Al-Qur'an mengurniainya dengan banyak gelaran-gelaran kehormatan sekali berbanding dengan mana-mana tokoh yang lalu. Hazrat Isa telah dipanggil satu 'tanda bagi manusia' (QS Maryam 19:21), 'rahmat dari (Allah)' (QS Maryam 19:21), 'saksi' (QS An-Nisaa' 4:159), 'salih' (QS Ali-'Imran 3:46) dan 'didekatkan (kepada Allah)' (QS. Ali-'Imran 3:45). Al-Qur'an memberinya gelaran 'Al-Masih (sebanyak 11 kali)', 'Ibn Maryam', 'Utusan Allah', 'Nabi', 'Kalimat Allah' dan 'Roh dari Allah' (QS An-Nisaa' 4:171). Dialah hanya satu-satunya nabi yang telah dilahirkan kepada seorang gadis dara dan telah mengerjakan antara mukjizat-mukjizat yang terunggul di kalangan nabi-nabi. Lebih kurang sembilan puluh ayat daripada 15 buah surah di dalam Al-Qur'an mempunyai rujukan kepada Hazrat Isa walaupun kebanyakannya adalah ringkas and hanya pada namanya sahaja dalam satu senarai nabi-nabi. Sungguhpun kehormatan-kehormatan ini dikurnia ke atasnya, Al-Qur'an menolak peranan Kristus sebagai Penyelamat dan Rabb seluruh umat manusia.
Keadaan ini adalah kerana Al-Qur'an mempunyai satu definisi kenabian yang amat seluruh yang dikenakan terhadap Hazrat Isa dan sebilangan besar tokoh-tokoh penting dalam Perjanjian Lama. Tanggapan kenabian inilah pada sebahagian besarnya sesuai sekali dengan Muhammad, dan telah dibacakan kembali ke atas peranan semua nabi-nabi penting yang lalu.
Nabi-nabi di dalam Al-Qur'an boleh dikelaskan sebagai Nabi dan Rasul. Seorang nabi ialah sesiapa yang diilhamkan secara terus oleh Allah. Seorang rasul ialah orang yang telah diamanahkan Allah dengan misi yang khas. Biasanya rasul juga memainkan peranan seorang nabi dan membawa bersamanya kitab wahyu Allah. Perkhabaran asas yang dikhutbahkan para rasul dan para nabi adalah sama: memberi amaran kepada manusia supaya bertaubat daripada dosa (terutamanya kemusyrikan) dan memenuhi kewajipan mereka kepada Allah. Perkhabaran ini bersesuaian dengan ajaran asas Islam mengenai penyelamatan bahawa apa yang perlu dilakukan sahaja ialah bertaubat dari dosa, beriman kepada Allah, dan mengerjakan perkara-perkara baik. Nabi/rasul memperingatkan manusia mengenai buruknya padah yang bakal menimpa sekiranya kita meninggalkan tanggungjawab kita kepada Allah. Andainya manusia bertaubat, nabi/rasul menjanjikan keberkatan dari Allah. Peranan ini amat mudah difahami dan Al-Qur'an menyarankan di dalam QS Yuunus 10:47 bahawa tiap-tiap umat telah didatangi rasul pada satu masa ketika. Orang Islam percaya bahawa semua nabi-nabi Perjanjian Lama mempunyai peranan yang sebegini. Namun tidak ada di dalam konsep kenabian ini sebarang rujukan kepada nubuat-nubuat Perjanjian Lama mengenai Al-Masih yang akan tiba. Tiada seruan juga kepada Bani Israel supaya kembali kepada perjanjian mereka bersama Allah yang berpusatkan sistem pengorbanan di dalam Bait Allah, dan tiada sebarang pelanjutan dalam wahyu mengenai rancangan Allah untuk manusia mahu pun dalam bentuk perjanjian-perjanjian lain seperti perjanjian Daud mahu pun perjanjian Baru. Tanggapan kenabian Islam pada tegasnya adalah secara linear tanpa perkembangan, yang menyeru kepada manusia supaya kembali kepada pangkal jalan agama asas yang sama.
Beberapa orang rasul dikatakan telah menerima kitab daripada Allah. Gambaran di sini ialah mereka telah menerima kitab-kitab itu dalam cara yang sama dengan cara bagaimana Muhammad dikatakan telah menerima Al-Qur'an -- iaitu secara imlak daripada yang asal di syurga. Menurut Al-Qur'an, Nabi Musa (as) telah menerima kitab Taurat, Nabi Daud (as) menerima kitab Zabur dan Hazrat Isa pula menerima kitab Injil. Orang Islam diajar supaya beriman kepada semua nabi-nabi dan kitab-kitab mereka. Walau bagaimanapun, adalah menjadi kepercayaan orang Islam bahawa Al-Qur'an hanyalah satu-satunya kitab yang tidak diubahsuai dan boleh dipercayai, yang telah diturunkan untuk membetulkan kesalahan-kesalahan dan mengekalkan mana-mana ajaran-ajaran betul yang terkandung di dalam kitab-kitab sebelumnya. Hasilnya, seorang yang beragama Islam hanya mempercayai Al-Qur'an walaupun dia berkata bahawa dia mempercayai semua kitab-kitab.
Nama Hazrat Isa di dalam Al-Qur'an ialah Isa. Asal bagaimana dia diberi nama ini masih belum selesai dan pelbagai teori telah dikemukakan. Tiga teori penting ialah ianya mungkin korupsi perkataan Syria iaitu "Yeshu", atau satu korupsi perkataan "Esau" yang dijadikan nama perli orang Yahudi terhadap Hazrat Isa, atau ia telah digunakan untuk berirama dengan nama Nabi Musa (as) di dalam beberapa ayat-ayat Al-Qur'an. Walau bagaimanapun, untuk tujuan kita, adalah memadai bagi kita menyebut nama Yesus kepada sahabat Islam kita yang akan terus tahu siapakah yang dimaksudkan kita. Dia akan faham dan tidak tersinggung kerana dia telah akan menjangkakan perkara ini memandangkan kita beragama Kristian.
Harus kita sarankan mengenai satu perkara yang menarik di dalam Al-Qur'an mengenai Hazrat Isa. Hazrat Isa dikatakan telah menyatakan apakah peranan pelayanannya semasa di bumi dan siapakah dia di dalam Al-Qur'an. Oleh yang demikian, satu kajian ke atas peristiwa-peristiwa di mana dia telah melakukan ini akan memberikan kepada kita satu gambaran jelas mengenai Hazrat Isa yang di dalam Al-Qur'an.
Hazrat Isa berbicara buat pertama kalinya di dalam Al-Qur'an semasa dia masih bayi lagi. Di dalam Surah Maryam 19, selepas konsepsi dan kelahirannya, Maryam telah membawanya kepada kaumnya. Akan tetapi Maryam dituduh pula sebagai melakukan sesuatu yang amat mungkar dan pada saat itulah Hazrat Isa telah mempertahankannya dengan berbicara dari buaian:
Terdapat banyak istilah-istilah dan tanggapan-tanggapan penting di sini. Pertama-tama sekali, Hazrat Isa menyatakan dirinya sebagai hamba Allah. Istilah bahasa Arab yang digunakan di sini ialah 'abd', yang bererti dia hanyalah seorang manusia biasa dalam hubungannya dengan Allah. Penggunaan kata ini adalah penyangkalan terbuka kepasa sifat Hazrat Isa yang ilahi. Kedua, perhatikan ayat yang menyatakan bahawa dia telah menerima sebuah kitab dan dijadikan seorang nabi. Perkara ini adalah mengikut tanggapan Al-Qur'an mengenai wahyu dan kenabian seperti yang telah diperkatakan awal tadi. Kata Hazrat Isa bahawa dia telah menerima kitab, dipercayai orang Islam sebagai dalam gaya yang sama seperti Nabi Musa (as), Nabi Daud (as) dan Muhammad. Rujukan kepada solat dan zakat dianggap orang Islam sebagai merujuk kepada dua daripada lima rukun Islam penting, iaitu ibadat solat dan zakat. Dalam kata lain, Hazrat Isa telah dipanggil untuk menjadi seorang Muslim yang baik. Pernyataan terakhir yang merujuk kepada kematian dan kebangkitannya telah diambil orang Islam bukan menurut turutan, tetapi di dalam susunan terbalik. Orang Islam percaya Hazrat Isa telah diangkat ke syurga dahulu dan akan datang semula ke bumi ini untuk menyambung kehidupannya sebagai manusia biasa. Walaupun ini bukan susunannya di dalam Al-Qur'an tetapi inilah kepercayaan kaum Muslim.
Surah Al-Maaidah menyenaraikan mukjizat-mukjizat yang dikatakan telah dilakukan Hazrat Isa di dalam Al-Qur'an:
Perhatikan bahagian yang selalu diulangi iaitu "seizin-Ku". Kaum Muslim menyarankan bahawa kerana ungkapan ini, semua mukjizat-mukjizat yang diperlakukan Hazrat Isa adalah hanya melalui kuasa Allah dan bukan kuasanya kerana dia tidak mempunyai sebarang kuasa sebagai manusia.
Terdapat juga dua mukjizat-mukjizat yang tidak disenaraikan di sini tetapi boleh ditemui di dalam Al-Qur'an. Mukjizat-mukjizat ini ialah hal menurunkan suatu hidangan dari langit untuk pengikut-pengikutnya (QS. Al-Maaidah 5:112-115), dan kebolehan mengetahui apa yang disimpan di dalam rumah orang (QS. Ali-'Imran 3:49)
Kita harus berkata di sini bahawa perbicaraannya dalam buaian dan penghasilan seekor burung dari tanah merupakan cerita-cerita yang boleh dijumpai dalam buku-buku apocryphal Kristian yang ditulis sebelum tibanya masa Muhammad.
Kedua-dua cerita-cerita ini hanyalah di antara cerita-cerita Al-Qur'an lain yang dipinjam daripada agama-agama lain.
Al-Qur'an menolak sebarang tanggapan yang membayangkan sifat Allah sebagai satu Triniti. Konsep Triniti yang dibidas di dalam Al-Qur'an seakan-akan terdiri daripada Allah, Maryam, dan Hazrat Isa. Kebanyakan orang Islam pada hari ini sedar bahawa inilah bukan yang dimaksudkan orang Kristian apabila kita menyebut mengenai Triniti yang Kudus. Tetapi mereka dengan cepatnya mendakwa bahawa sebarang bayangan ketigaan adalah salah dan akan menggunakan Al-Qur'an untuk mempertahankan hujah mereka. Hazrat Isa yang di dalam Al-Qur'an menentang Triniti dengan kuat:
Al-Qur'an mengukuhkan kata-kata Hazrat Isa dengan pernyataan-pernyataan yang seperti berikut:
Al-Qur'an tidak pernah berinteraksi secara serius dengan ajaran asas Al-Kitab dan kefahaman Kristian ortodoks mengenai konsep Triniti. Kita mendakwa ini kerana konsep Triniti itu menggambarkan apa yang telah diwahyukan Allah mengenai keesaan-Nya. Konsep Triniti itu tidak bererti mengganda-gandakan tuhan-tuhan seperti yang tampaknya dikatakan mengenai Triniti di dalam Al-Qur'an.
Al-Qur'an mengandungi ayat-ayat yang menentang pernyataan bahawa Allah telah beranak. Kita akan membaca di dalam Al-Qur'an, "Tidak layak bagi Allah mempunyai anak, Maha Suci Dia. Apabila Dia telah menetapkan sesuatu, maka hanya berkata kepadanya: "'Jadilah', maka jadilah ia."(QS. Maryam 19:35). Tambahan pula di dalam QS. Yuunus 10:68 adalah tertulis, "Mereka (orang-orang Yahudi dan Nasrani) berkata:"Allah mempunyai anak". Maha Suci Allah; Dia-lah Yang Maha Kaya; kepunyaan-Nya apa yang ada di langit dan apa yang di bumi. Kamu tidak mempunyai hujjah tentang ini. Pantaskah kamu mengatakan terhadap Allah apa yang tidak kamu ketahui?". Di tempat lain pula kita diberitahu dengan spesifik bahawa penciptaan Hazrat Isa adalah serupa dengan Nabi Adam, kerana mereka berdua terjadi melalui firman Allah yang berbunyi "Jadilah!" (QS Ali-'Imran 3:59). Tambahan pula "Dia tidak beranak dan tiada pula diperanakkan" (QS. Al-Ikhlaash 112:3)
Tidak kita lupakan juga tuduhan Al-Qur'an bahawa idea Tuhan beranak adalah bertentangan dengan kebesaran dan kemuliaannya. Rupa-rupanya orang Islam dan Al-Qur'an pada umumnya memandang idea anak Tuhan itu secara harfiah (jasmaniah) dalam pengertiannya. QS. Al-Jin 72:3 mencatat "dan bahwasannya Maha Tinggi kebesaran Tuhan kami, Dia tidak beristeri dan tidak (pula) beranak." Dalam ulasannya mengenai ayat ini (nota #1625 dalam terjemahan dan ulasannya ke atas makna Al-Qur'an) Allahyarham Yusuf Ali memerhatikan bahawa Islam menolak adanya "ajaran anak yang dilahirkan Allah, yang membawa (kita kepada) implikasi bahawa Dia mempunyai isteri melalui siapa anak itu dilahirkan"!
Penulis Kristian iaitu Lactantius yang menulis sekitar tahun 306 selepas Masihi telah berkata, "Barangkali sesiapa yang mendengar ungkapan "Anak Allah" tidak harus memikirkan perkara yang begitu keji dan terkutuk, dan berkhayal bahawa Allah telah membiak melalui perkahwinan dan persetubuhan dengan seorang wanita,---ini hanya satu perkara yang dilakukan binatang yang bertubuh dan mana kematiannya memang pasti."
Di sini, kita harus bertanya adakah terletak pada pemikiran pengarang Al-Qur'an perkara yang begitu terkutuk dan keji seperti ini? Sungguh malangnya kerana pemahaman pengarang Al-Qur'an yang salah ini, telah dipercayai beratus ribu kaum Muslim sebagai apa yang sebenarnya dipercayai orang Kristian.
Terdapat satu ayat di dalam Al-Qur'an yang menyebabkan rakan-rakan Islam kami tercari-cari di dalam Al-Kitab untuk kemungkinan adanya sebarang nubuat mengenai kedatangan Muhammad:
Mereka akan menghala kepada petikan-petikan di dalam kitab Yohanes 14-16 mengenai Paraclete dalam percubaan mereka membuktikan bahawa Paraclete itu ialah Muhammad, dan bukanlah Roh Kudus. Walaupun begitu, apa yang penting bagi kita di sini ialah mengenal pasti bahawa orang Islam percaya sebahagian besar pelayanan Hazrat Isa ialah menubuat mengenai kedatangan Muhammad.
Hazrat Isa yang di dalam Al-Qur'an tidak mati di atas kayu salib. Surah An-Nisaa' 4:157,158 menyatakan:
Alasan umum yang diberi ialah Allah telah meletakkan orang lain di atas kayu salib dan mengangkat Hazrat Isa ke syurga. Yudas Pengkhianatlah yang paling kerap dicadangkan sebagai orang yang telah mati di tempat Hazrat Isa. Tetapi tidak ada sebarang bukti sejarah yang diberikan untuk menyokong dakwaan ini. Perkara ini dipercayai kerana Al-Qur'an menyatakannya sebagai perkara benar.
Al-Qur'an tidak menyatakan secara eksplisit bahawa Hazrat Isa akan kembali ke bumi. Ini adalah ajaran yang telah dikembangkan di dalam tradisi-tradisi Islam (Al-Hadith). Berikut adalah dua ayat Al-Qur'an yang digunakan untuk menyokong ajaran mengenai kepulangannya:
Daripada ayat-ayat ini dan tradisi-tradisi lain, pandangan Islam mengenai kepulangan Hazrat Isa adalah begini: Setelah diangkat ke syurga untuk melepasi penyaliban, Hazrat Isa akan muncul semasa hari kiamat sebagai tanda bahawa sudah tibanya masa dunia berakhir. Dia akan turun ke bumi, dua tangannya berehat di atas sayap-sayap dua orang malaikat. Dia akan turun ke atas menara putih yang terletak di bahagian timur kota Damascus. Seterusnya, dia akan mengajak seluruh dunia termasuk juga orang Kristian dan Yahudi untuk mengislamkan diri mereka, membunuh al-Dajjal, memecahkan kayu salib, menghapuskan semua babi, mengakhirkan semua peperangan, dan menjadi seorang hakim. Dia akan berkahwin, mempunyai anak, mengerjakan ibadat haji ke kota Mekah, mati selepas 40 tahun dan dikebumikan di sisi Muhammad di kota Medina. Masanya di bumi akan menandakan tempoh kemewahan yang berlimpah-limpah dan semua agama akan berakhir kecuali agama Islam.
Daripada gambaran-gambaran di atas kita dapat meneka bagaimana kaum Muslim mempunyai satu tahap penghormatan dan kekaguman kepada Hazrat Isa. Ada di kalangan mereka yang berpaling kepadanya untuk syafaatnya kerana dia tokoh yang hebat di dalam Islam. Malangnya, Al-Qur'an telah mengalihkan penghormatan mereka ini dan tidak mengakuinya sebagai satu-satunya Penyelamat dari dosa dan Rabb. Al-Qur'an telah juga menjadikan Hazrat Isa menyangkal identitinya sebagai Allah yang datang sebagai daging manusia, dan membantah pelayanannya di bumi sebagai puncak rancangan Allah.
Sepertimana gaya Al-Qur'an, orang Islam cenderung mengetepikan kepentingan bukti-bukti sejarah sebenar yang wujud mengenai Hazrat Isa. Mereka hanya percaya kepada Al-Qur'an mengenai identiti dan pelayanan Hazrat Isa tanpa mengkaji asas untuk kepercayaan mereka itu.
Tambahan pula, orang Islam mempunyai perasaan kuat tentang Al-Qur'an sebagai wahyu yang lebih superior kepada Al-Kitab. Oleh itu, mereka percaya bahawa kita sebagai orang Kristian telah menghina, mencerca and melakukan syirik dalam pernyataan-pernyataan kita tentang Hazrat Isa. Mereka berpendapat bahawa orang Kristianlah yang telah mendewa-dewakan Hazrat Isa sehingga dia dijadikan Allah. Semangat yang ditunjukkan kaum Muslim dalam membicarakan perkara-perkara ini timbulnya dari kepercayaan ikhlas bahawa kita salah dan telah melakukan syirik. Mereka tidak sedar akan kesalahan dan salah faham mereka. Mereka tidak sedar bahawa kita hanya mengambil Hazrat Isa pada kata-katanya dan juga kata-katanya pengikut-pengikutnya (Hawariyyin) seperti yang terdapat di dalam Perjanjian Baru.
Maka jadilah tanggungjawab kita memberitakan hakikat Hazrat Isa yang sebenar kepada rakan-rakan Islam kita dengan penuh kesabaran dan kasih sayang. Pelawaan Hazrat Isa kepada mereka dua ribu tahun dahulu dengan tangan yang terbuka di atas salib masih sah hari ini. Sudikah kita memberanikan diri dan memaklumkan rakan-rakan Islam kita?
Homepej-homepej Bahasa Melayu dan Indonesia
Answering Islam Main Site (English)