PROMOOT ISLAM VREDE?


Mijn recente één pagina artikel: “Islam: Meer dan een religie” heeft veel emails geïnspireerd – sommige positief, sommige negatief. Of je voor of tegen wat ik schreef bent, ik waardeer van je te horen. God heeft mij een diepe liefde en een last voor moslims gegeven. Mijn vrouw en ik hebben honderden vrienden en kennissen die moslim zijn. Sinds 11 september hebben veel niet-moslims in het Westen mij over de islam bevraagd– de meest gestelde vraag is: “Is islam een religie van vrede?” Ik erken dat ik niet alles weet wat te weten is over de islam, maar gebaseerd op twee decades van mijn leven in een overwegend moslim land en honderden (misschien duizenden) uren besteed aan het studeren van de koran en ander islamitisch bronmateriaal, probeer ik deze vraag van een evangelisch christelijk perspectief te beantwoorden.

Het Arabische woord voor vrede is salaam – een woord dat deel uit maakt in de Arabische/ moslimbegroetingen. Islam is Arabisch voor overgave of onderwerping. Moslim betekent iemand die zich onderwerpt. Voor veel niet-moslims is het woord moslim synoniem voor boze menigten en zelfmoordaanslagplegers. Een dergelijke stereotypering is duidelijk verkeerd. De meeste moslims zijn gewone, vredelievende mensen met hun eigen dromen en problemen en moeten met hetzelfde respect behandeld worden als dat we aan andere medemensen geven.

Laat ik nogmaals zeggen dat Jezus Christus zijn volgelingen leerde om “je vijanden lief te hebben” (Indjiel, Matteüs 5:44). Ondanks Jezus helder onderwijs en voorbeeld is gedurende de eeuwen veel geweld en slechtheid gepleegd door degenen die zichzelf “christenen” noemen. Net zoals er velen zijn die zichzelf moslims noemen en die niet leven volgens de leringen van Mohammed, kan ik gerust zeggen dat velen die zichzelf “christenen” noemen, niet leven volgens de leringen van Christus.

Laat ik ook zeggen dat ik mijzelf met moslims over de hele wereld kan identificeren die boos worden door de schaamtevolle morele normen die in zo veel Amerikaanse films en andere media getoond worden, die vaak geweld verheerlijken en anti-gezin- / anti-God-waarden normaliseren. Hoewel er nog vele mensen in het Westen zijn die godvrezende levens leiden en nauwe, liefdevolle gezinsrelaties genieten, neigt de media dergelijke voorbeelden te negeren, liever verkiezend om de amorele te adverteren. Helaas, velen stellen foutief dergelijke toegeeflijkheden en slechtheid gelijk aan “christendom.” Niets kan verder zijn van wat Christus leerde en voorleefde. Hoewel het waar is dat de Amerikaanse natie gegrondvest was op christelijke principes is de VS geen “christelijke natie” [1]. In de strikte betekenis van het woord is het verkeerd te spreken van een land als een “christelijke natie”, omdat Jezus Christus zei: “Mijn koningschap hoort niet bij deze wereld. Als mijn koningschap bij deze wereld hoorde, zouden mijn dienaren wel gevochten hebben om te voorkomen dat ik aan de Joden werd uitgeleverd. Maar mijn koninkrijk is niet van hier.” (Johannes 18:36) De enige “christelijke natie” erkend in de bijbel is opgebouwd uit hulpeloze zondaren uit “uit alle landen en volken” (Openbaringen 5: 9) die “opnieuw geboren” zijn (Zie Indjiel, Johannes 3) of “gered” (Zie Romeinen 3 tot 5, en 10) door het Goede Nieuws te geloven van de profeten over GODS WEG van redding. Waar christendom is niet een RELIGIE, maar een RELATIE met God door Jezus Christus. Ik zal hierover aan het einde van dit artikel meer zeggen.

Nu laten we verder gaan met het onderwerp: PROMOOT ISLAM VREDE? Als dat zo is, wat voor soort vrede? Recentelijk gaf een jonge moslim mij een pamflet getiteld “Islam uitgelegd” (door de Islamic Circle of North America). Het zegt dat islam “mensen instrueert over hoe zij in vrede en harmonie samen kunnen leven ongeacht ras, klasse of geloof.” Hoewel ik wil instemmen dat de meest moslims voor “vrede en harmonie zijn ongeacht ras, klasse of geloof” is de vraag die wij willen beantwoorden: Zijn moslims voor vrede vanwege de islam of ondanks de islam? Promoot de islam zelf vrede en tolerantie? Bekijk de volgende...

1. WAT ZEGT DE KORAN. De bekende term djihaad, vaak vertaald als heilige oorlog, betekent letterlijk strijd. Veel moslims benadrukken dat djihaad de strijd tegen slechte begeerten en, indien noodzakelijk, het verdedigen van je thuisland en religieuze erfenis is. “En strijdt voor de zaak van Allah tegen degenen, die tegen u strijden, maar overschrijdt de grens niet. Voorzeker, Allah heeft de overtreders niet lief. En doodt hen, waar gij hen ook ontmoet en drijft hen uit, vanwaar zij u hebben uitgedreven; want vervolging is erger dan doden… En bestrijdt hen, totdat er geen vervolging meer is en de godsdienst alleen voor Allah wordt.” (Soera 2: 190-193). Een favoriet vers van gematigde moslims is 2:256 dat zegt: “Er is geen dwang in de godsdienst. Voorzeker, het juiste pad is van dwaling onderscheiden” Militante moslims, echter, zullen je wijzen op de talrijke koranteksten waar Mohammed (als Allah’s woordvoerder) zijn volgelingen beveelt om te vechten en allen te onderwerpen die de islam tegengaan. Wat leidt een jongeman om vrijwillig te sterven voor het privilege om anderen te doden “voor de zaak van Allah”? Kan het iets te maken hebben met het feit dat islam geen zekere hoop aan zijn volgelingen biedt om naar de hemel te gaan, met één uitzondering? Bekijk de volgende koranverzen...


De koran bevat veel overeenkomstige verzen.

De meeste moslimgeleerden zien de wereld verdeeld in twee “huizen” – het Huis van Vrede (Dar As-Salaam) en het Huis van Oorlog (Dar Al-Harb). Het algemene idee is dat moslims behoren tot het Huis van Vrede, terwijl zij die zich nog niet onderworpen hebben aan de islam behoren tot het Huis van Oorlog totdat zij “onderdanig” zijn Echter, zelfs dit onderscheid wordt vaak vervaagd omdat militante moslims (degenen die het bovenstaande vers als waar nemen) ook gematigde moslims in het Huis van Oorlog sluiten. Overweeg het verder...

2. ISLAMITISCHE NATIES. Het concept van djihaad is geworteld in een ander concept – sjaria (islamitische wet). Veel van ´s werelds meer dan veertig meerderheid-moslimlanden hebben de sjaria ingevoerd, en degenen die dat niet hebben gedaan staan onder hevige druk om het te doen. Bijvoorbeeld, in de afgelopen negen jaar zijn in Algerije 100.000 moslims door militante moslims gedood De reden? Deze militante moslims willen politieke controle over de natie. Dit is een groeiende trend in de islamitische wereld – ondanks dat het een trend is die de meeste moslims verafschuwen.

In het 94% moslimland van Senegal (waar vrijheid van religie is en sjaria wordt geweigerd), zenden verscheidene Midden-Oostenlanden hun islamitische leraren, bouwen islamitische scholen en financieren meer moskeeën in een poging om Senegals islam te “reinigen”. Dus hoe ziet “pure islam” eruit? Veel moslims zullen je vertellen dat er geen land in de wereld is dat de ware islam laat zien. Niettemin beweert islam een religie te zijn dat de antwoorden voor de maatschappij heeft, een religie die vrede en compleetheid biedt. Dus waar moeten we kijken om een voorbeeld te krijgen van hoe ware islam eruit ziet? Iran? Afghanistan? Pakistan? Libië? Turkije? Indonesië? Egypte? Of Saoedi-Arabië?

Hoewel de meeste moslims openlijk erkennen dat het koninkrijk van Saoedi-Arabië corrupt is, is het niettemin de “bewaarder van de islam” en het religieuscentrum voor de meer dan 1 miljard moslims die zich er vijf keer per dag naar richten als zij hun gebeden in het Arabisch herhalen. In Saoedi-Arabië bestaat geen vrijheid van religie. Het is illegaal om een bijbel te lezen of een niet-islamitisch gebed uit te spreken in het privé-domein van je eigen huis. Onder islamitische wet, wordt bekering naar het christendom door een Saoedische burger bestraft met onthoofding. Saoedische leiders steunen niet het idee dat de islam “mensen instrueert hoe zij in vrede en harmonie kunnen samenleven ongeacht ras, klasse of geloof.” Volgens Amnesty International is de vervolging van christenen in Saoedi-Arabië dramatisch “toegenomen” sinds de Golfoorlog. Meer dan duizend gevallen zijn gedocumenteerd waarin christelijke gastarbeiders werden gearresteerd, in gevangenis werden gegooid en/ of werden geslagen voor het bijwonen van privé gebedsbijeenkomsten. Hieraan toegevoegd dat talrijke incidenten niet gerapporteerd worden, in het bijzonder onder Egyptenaren, Indiërs, Koreanen, Filippino’s en andere Derde Wereld werkers die verdere represailles vrezen tegen hen en hun gezinnen.

Een meer gematigde islamitische natie aan de andere kant van de Rode Zee van Saoedi-Arabië is Egypte. Ik ontmoette recent een familie die Egypte uitgevlucht was om asiel te zoeken in het Westen. De reden? Constante teisteringen vanwege hun geloof. In Egypte kunnen christenen zelfs niet de muren van hun kerkgebouwen verven of kleine reparaties eraan doen zonder een bouwvergunning – een vergunning die feitelijk onmogelijk is te verkrijgen. Een zekere vrouw had haar identiteitspapieren geconfisqueerd en werd onder huisarrest geplaatst – alleen omdat ze de islam verliet en Christus ging volgen. De beschuldiging van “het belasteren van de islam” wordt regelmatig geuit tegen christenen die betrokken zijn in het leiden van moslims naar Christus. Veel christenen die leven in Boven Egypte worden gedwongen om “beschermgeld” te betalen aan moslimafpersers. Degenen die weigeren worden onderworpen aan gewelddadige aanvallen. In oktober 1995 werd Shehata Fawzi (een christelijke boer) doodgeschoten toen hij weigerde 5000 Egyptische ponden aan locale moslims te betalen. De Mensenrechten organisatie te Cairo meldde de moord van tientallen Kopten over de afgelopen jaren. Het laatste rapport staat dat de regering er niet in geslaagd is het te stoppen. Ondertussen wil de militante Gama’ a al-Ialamiya-groep Egypte’s “gematigde” regering vervangen met een meer strikte islamitische staat!

De harde realiteit is dat in ieder land waar de sjaria wordt ingevoerd, niet-moslims beperkte religieuze vrijheid en teisteringen tegemoet zien – voor niets anders dan hun religieuze overtuigingen. Geconcludeerd moet worden dar er tijden zijn waarin regeringen, groepen of individuen de islam primair gebruiken als een voorwendsel voor het uitvoeren van hun politieke- economische- culturele agenda. Een afschuwelijk voorbeeld kan gevonden worden onder Egypte – in centraal Soedan, waar, sinds 1983 de moslimregering van Khartoem meer dan twee miljoen Soedanezen heeft uitgeroeid. En nog eens vijf miljoen verdreven. Het verbranden van dorpen en boerderijen, slavernij, verkrachtingen, folteringen, gedwongen koranindoctrinatie van kinderen, en het bombarderen van kerken zijn aan de orde van de dag. Tegelijkertijd is in Indonesië, Laskar Jihad, een goedgeorganiseerde, goedgesponsorde, en goedbewapende islamitische militie een campagne gestart om de christelijke bevolking daar te vernietigen. Over de afgelopen jaren zijn duizenden Indonesiërs geslacht voor het weigeren zich te bekeren tot de islam. Als islam staat voor “vrede en harmonie ongeacht ras, klasse of overtuiging”, waar is dan de luide en duidelijk, wijdverspreide woede van de moslimgemeenschap over dergelijke bloedbladen gepleegd in de naam van Allah?

Ja, beschuldigingen kunnen worden opgeworpen over afschuwelijke wreedheden gepleegd door velen die zichzelf christenen (Kruisvaarders, Inquisitie, slavenhandelaren, aborteurs, etc.) noemden en noemen. Maar, is er geen fundamenteel verschil tussen deze twee? Terwijl de bijbel duidelijk stelt dat regeringen een recht hebben om het “zwaard” te gebruiken: “ze staat in dienst van God, en door hem die het slechte doet zijn verdiende straf te geven, toont ze Gods toorn.” (Romeinen 13:4), is het gebruik van geweld om christendom te bevorderen een absolute tegenstelling tot de lering en het voorbeeld van Jezus die bad voor degenen die hem kruisigden: “Vader, vergeef hun...” (Lucas 23:34). Aan de andere kant is het gebruik van agressie om de islam te bevorderen, soms, in ogenschijnlijke harmonie met de lering van de koran (zie de bovengenoemde verzen in het eerste punt) en het voorbeeld van Mohammed.

3. MOHAMMEDS VOORBEELD. De geschiedenis vertelt ons dat Mohammed in het begin geen dwang gebruikte om de joden, christenen en heidenen te overtuigen de islam te aanvaarden. Later, echter, toen de mensen en omstandigheden zich tegen hem keerden en toen hij een leger voor zich begon te verzamelen, begon hij zijn volgelingen te vertellen dat de laatste “openbaringen van Allah” zaken zeiden als: “O profeet, strijd tegen de ongelovigen en de huichelaars. En wees streng jegens hen. Hun tehuis is de hel en deze is een boze bestemming.” (Soera 9:73) Dus begon Mohammeds carrière van oorlog voeren in de naam van Allah. Degenen door Mohammed verslagen werden bescherming aangeboden als zij zich zouden onderwerpen aan de dictaten van de islam. Degenen die weigerden om moslim te worden hadden de “keus” om of hoofdelijke belasting te betaling of ter dood gebracht te worden. Dit is de blijkbare “vrede en tolerantie” die Mohammed niet-moslims aanbood in zijn verdrag met het volk van Chaibar en aan anderen. Niet-moslims waren de dhimmies (de mensen van verplichting) en moesten als zodanig, “onderdanig” zijn (9:29).

Ongeveer twintig jaar geleden leende een moslimbuur mij een boek over het leven van Mohammed, hopend om me naar de islam te trekken. Te midden van de vele positieve dingen beschreven over Mohammed, is mij één frase tot op de dag van vandaag bijgebleven; de moslimauteur schreef dat Mohammed zowel “compassie kon hebben als wreed kon zijn.” Eén van de beter bekende voorbeelden van Mohammeds “wrede kant” is in verscheidene Ahadieth verslagen, als ook in andere geschriften zoals de Geschiedenis van Tabari, Sira Rasoel Allah, en de Kitab Al-Tabaqat Al Kabir...

“Een groep van acht mensen van de stam ‘Oekil kwam tot de Profeet en zij vonden het klimaat in Medina ongeschikt voor hen. Dus zeiden zei: ‘O Allah’s Apostel! Voorzie ons van wat melk.’ Allah’s Apostel zei: “Ik adviseer jullie dat jullie je bij de kudde kamelen voegen.’ Dus gingen zij en dronken de urine en de melk van de kamelen (als een medicijn) totdat zij gezond en vet waren. Vervolgens doodden zij de herder en reden zij de kamelen weg, en zij werden ongelovigen nadat zij eerder moslims geworden waren. Toen de Profeet geïnformeerd werd door een hulproeper, zond hij enkele mannen in de achtervolging en voordat de zon op zijn hoogste stand stond, werden zij voor hem gebracht, en hij liet hun handen en voeten afhakken. Vervolgens vroeg hij om heet gemaakte spijkers en die werden over hun ogen bewogen, en zij werden alleen achtergelaten in de Harra (dat wil zeggen: rotsachtig land in Medina). Zij vroegen om water, en niemand verstrekte hen water totdat ze stierven.”(Hadieth, Sahieh Boechari, volume 4, boek 52, nummer 261: Verteld door Anas bin Malik.)

De oudste nog beschikbare biografie van Mohammed wordt genoemd “Sirat Rasoel Allah” (“Het leven van de Profeet van Allah”). Dit boek werd geschreven door Ibn Ishaak een eeuw voor enig hoofdwerk van de Hadieth. “Sirat Rasoelallah” wordt beschouwd als de meest authentieke biografie van Mohammed. Op pagina 515 lezen we van een gebeurtenis dat plaats vond ongeveer drie jaar voor Mohammeds dood. Dit specifieke verhaal vertelt van Mohammeds verovering van Chaibar, een grootste joodse nederzetting met sommige van de beste dadelpalmen in de regio. De joden van Chaibar waren welvarende kooplieden, handelslui en boeren. Kinana al-Rabi, die gezegd werd de gewoonte te hebben van een bepaalde verborgen schat, werd gebracht naar Mohammed die hem erover vroeg. Kinana ontkende dat hij wist waar het was. Een jood kwam naar de apostel en zei dat hij Kinana iedere ochtend vroeg rond zag gaan bij een bepaalde ruïne. Toen de apostel tot Kinana zei: “Weet je dat als we vinden wat jij hebt, ik je zal doden?”hij zei: “Ja”. Mohammed gaf orders dat de ruïne werd uitgegraven en een deel van de schat werd gevonden. Toen hij Kinana vroeg over de rest van de schat weigerde hij te zeggen waar die was, dus gaf de apostel orders aan al-Zoebair Al-Awwam: “Martel hem totdat je uit hem getrokken hebt wat hij weet.”Dus startte hij een vuur met vuursteen en staal op zijn borst totdat hij bijna dood was. Vervolgens gaf Mohammed hem aan Mohammed b. Maslama en hij sloeg zijn hoof eraf. Waren Mohammeds daden in overeenstemming met een religie die staat voor vrede? Dit is slechts één zo’n voorbeeld onder vele.

Vrienden, neem niet mijn woorden hierover aan, maar doe je eigen onderzoek. Neem een kijk in de bovengenoemde biografie (Het leven van Mohammed, vertaald door Wim Raven) of “23 Years: A Study of the Prophetic Career of Mohammad" (door Ali Dashti; Mazda), of lees sommige van de ahadieth. Je zult zelfs lezen van gebeurtenissen waarin Mohammed onschuldige mensen doodde (zoals Aboe Afak, een 120 jaar oude man en Asma bint Marwan de moeder van vijf kinderen, een slavenvrouw van twee kinderen, en de eenogige schaapherder, allen vermoord toen zij sliepen. Hun enige misdaad was dat zij op de een of andere manier “de profeet” beledigden)

Ik ben erg bewust dat dergelijke informatie zowel pijnlijk als beledigend is voor mijn geliefde moslimvrienden. Niettemin is waarheid waarheid. Jezus draaide er niet omheen toen hij zei: “15 Pas op voor valse profeten, die in schaapskleren op jullie afkomen maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn. 16 Aan hun vruchten zul je hen herkennen. Men plukt toch geen druiven van doornstruiken of vijgen van distels? 17 Zo draagt elke goede boom goede vruchten, maar een slechte boom draagt slechte vruchten. … 23 Als iemand dan tegen jullie zegt: “Kijk, dit is de messias,” of: “Daar is hij,” geloof dat dan niet. 24 Want er zullen valse messiassen en valse profeten komen, die indrukwekkende tekenen en wonderen zullen verrichten om ook Gods uitverkorenen zo mogelijk te misleiden. ... 14 Laat ze toch, die blinde blindengeleiders! Als de ene blinde de andere leidt, vallen ze samen in een kuil.’ ” (Indjiel, Matteüs 7:15-17; 24:23,24; 15:14)

4. GESCHIEDENIS VAN ISLAMITSCHE EXPANSIE. Encarta Encyclopedie ‘99 zegt: “De opmerkelijke snelheid van [islam’s] religieuze expansie kan worden toegeschreven aan het feit dat het hoofdzakelijk door militaire verovering bereikt werd. Mohammed trok Arabieren van het Arabische Schiereiland tot de islam door zijn dwingende persoonlijkheid, de belofte van redding voor degenen die stierven vechtend voor de islam, en de verleiding van rijkdom voor degenen die succesvol waren in de verovering. De karavaanovervallen van de vroege dagen van de islam werden spoedig grootschalige oorlogen, en rijken en naties bogen voor de macht van dit nieuwe religieuze, militaire, politieke, economische en sociale fenomeen.”

Echter, in het boekje “The Basics of Islam at a Glance” van The Islamic Cultural Center (Tempe, Arizona) lezen we: “Er is geen historisch bewijs dat de islam ‘verspreid werd door het zwaard.’ Zelfs niet-moslimse geleerden erkennen nu dat dit niet meer is dan een kwaadaardige mythe die niet onderbouwd kan worden met historische feiten.” Echter, op een islamitische vraag-en-antwoord website vinden we een eerlijker bewering: “Vraag: Sommige vijanden beweren dat de islam verspreid werd door het zwaard. Wat is uw antwoord hierop? Antwoord: Islam werd verspreid door de kracht van het woord, in het geval van degenen die luisterden naar de boodschap en erop antwoordden. En de islam werd verspreid door het zwaard in het geval van degenen die het koppig weerstonden, totdat zij geen keus hadden en zich aan de nieuwe realiteit moesten onderwerpen.” (http://www.islam-qa.com/ - vraag #5441)

Velen zeggen: “Goed, maar hoe zit dat met Jozua en de Israëlieten? De bijbel doet verslag dat zij gehele steden uitroeiden!” Dat is waar. Echter, een nauwe kijk onthult een erg verschillende reeks omstandigheden. Net zoals God (na honderden jaren van geduldig verdraagzaamheid) het slechte in Noachs dagen met een zondvloed en in Abrahams dagen met vuur uit de hemel op Sodom veroordeelde, zo gebruikte God het volk Israël om de Kanaänitische naties te veroordelen. God wachtte honderden jaren voor het veroordelen van deze naties, hen tijd gevend om zich te bekeren van hun bedorven wegen van afgodendienst, immoraliteit en mensenoffers. Zij negeerden het getuigenis van Abraham, Isaäk en Jakob, Jozef, Mozes en de tien plagen die op de Egyptenaren kwamen. Dus gebruikte God, op deze bijzondere tijd in de geschiedenis, de Israëlieten om Zijn oordelen uit te voeren. Maar merk op dat dit geen willekeurige oorlogvoering was! Deze veldslagen werden met beperkingen uitgevoerd onder specifieke bevelen van God. Soms verbood God de kinderen van Israël om een deel van de buit te nemen. De overwinningen bevatten miraculeuze interventies van God – zoals Jericho’s muur die naar buiten viel (bevestigd door de archeologie) nadat de Israëlieten er zeven opeenvolgende dagen omheen hadden gelopen. Merk op dat God ook eerlijk en onpartijdig was in zijn veroordelingen. Bijvoorbeeld, in de Thora, Numeri 25-31 lezen we hoe God eerst de Israëlieten slaat met een plaag vanwege hun afgodendienst en overspel. 24.0000 Israëlieten stierven. Kort nadat God Israël veroordeeld had, zond hij ze uit om de omliggende naties te veroordelen.

Mohammeds oorlogen en latere islamitische oorlogen van expansie waren erg verschillend van Gods daden van oordeel zoals weergeven in het oude testament van de bijbel. Mohammed maakte bestanden met de afgodendienaars zolang hij nog in de minderheid was, maar toen hij sterk was, gebruikte hij vrijuit de macht van zijn menselijke leger – hij nam het recht in eigen handen. Hij behaalde grote rijkdom uit de oorlogsbuit. Mohammeds oorlogen waren partijdig – altijd tegen niet-moslims, met weinig of geen genade – erg verschillend van wat we een liefhebbende, lang-wachtende God zien doen door Zijn profeten en uitverkoren volk onder het oude verbond. Bovendien, Mohammed negeerde geheel het langverwachte “Nieuwe Verbond” dat Jezus vestigde en waarin hij zijn discipels gebood: “heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen… 34 Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief. Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben. 35 Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.’ ” (Indjiel, Matteüs 5:44; Johannes 13:34,35)

5. BEHANDELING VAN AFVALLIGEN. Onder islamitische wet (gebaseerd op de koran, het voorbeeld van Mohammed [Soenna] en consensus [idjmaa], pleegt wie afvalt van het geloof in de islam een “onvergefelijke zonde” Een dergelijke “afvallige” moet onder dwang in gevangenschap genomen worden, en geroepen worden om schuld te belijden. Hij die niet terugkeert naar de islam heeft, volgens de sjaria, zijn leven verbeurd en moet ter dood worden gebracht. Hoewel dit niet op een regelmatige basis in de meeste islamitische landen uitgevoerd wordt, is de dreiging ervan er.

Volgens het dagblad, Al Alam, gaf koning Hassan II van Marokko, ook de imam van zijn land, de volgende voorstelling van zaken voor een mensenrechtencommissie op 15 mei 1990: “Als een moslim zegt: ‘Ik heb een andere religie dan de islam gekozen,’ zal hij – voordat hij geroepen wordt voor spijtbetuiging –gebracht worden voor een groep van medische specialisten, zodat zij hem kunnen onderzoeken of hij nog bij goed verstand is. Nadat hij geroepen is voor spijtbetuiging, maar besluit vast te houden aan het getuigenis van de andere religie die niet komt van Allah – dat is, niet de islam - zal hij veroordeeld worden.”

Het is geen wonder dat een groot deel van de moslimbevolkingen in meerderheid-moslimlanden zoals Algerije, Egypte, Turkije en Indonesië de volledige invoering van de sjaria tegengaan. Zij wensen niet te komen onder de beangstigende last van onderdrukking van vragen dat van dieven hun handen en voeten geamputeerd worden, overspelers gegeseld worden, en bekeerlingen tot het christendom vermoord worden. Echter, een significante minderheid van de moslims vragen geestdriftig om de onmiddellijke invoering van de sjaria en zijn in sommige plaatsen bereid om ervoor te vechten met de hulp van terrorisme en revoluties. In ieder islamitisch land worstelen militanten en gematigden over de sjaria. Zonder twijfel, de islam gaat door een wereldwijde identiteitscrisis; proberend te definiëren wat het in de 21e eeuw zal worden.

In het naar voren brengen van deze dingen, laat me u herinneren dat ik niet blind ben voor de waanzin van de Inquisitie van de Middeleeuwen, waarin degene die weigerden zich te onderwerpen aan de “kerk” vervolgens werden gemarteld en gedood voor hun “afvalligheid”. Opnieuw moeten we, echter, naar voren brengen dat dit kwaad in de kerkgeschiedenis in directe tegenstelling was met de wet en de geest van Christus. Houd alstublieft dit onderscheid in de gaten. In Jezus’ gelijkenis van de verloren Zoon (Lucas 15), liet de vader zijn rebellerende zoon niet schaduwen, opsluiten, martelen, uithongeren of doden. Hij gaf zijn zoon vrijheid om te kiezen (en te lijden aan de natuurlijke gevolgen van zijn keuzes). Terwijl God veel autoriteit aan individuen en aan regeringen geeft, is het martelen of het doden van hen die weigeren Gods reddingsplan te geloven en te gehoorzamen NIET iets dat hij de mens gevraagd heeft te doen! Uiteindelijk zal GOD iedere persoon oordelen: “11 want er staat geschreven: ‘Zo waar ik leef – zegt de Heer –, voor mij zal elke knie zich buigen, en elke tong zal God loven.’ 12 Ieder van ons zal zich dus tegenover God moeten verantwoorden.” (Romeinen 14:11,12; Jesaja 45:21-23)

6. DE BEHANDELING VAN VROUWEN. Onze zoektocht naar een antwoord op de vraag: “Promoot islam vrede en tolerantie?” zou niet volledig zijn zonder ten minste islam’s behandeling van vrouwen te noemen. Dit is een onderwerp dat een erg gebalanceerde benadering vereist. Veel moslims wijzen naar de extremen en losbandigheid van vrouwen in het Westen zoals afgebeeld op televisie als bewijs dat alleen de islam dergelijke toegeeflijkheid kan stoppen. Dit is omdat zij niet weten wat het Evangelie van Jezus Christus doet in het leven van degenen die geloven. De losse vrouwen die pronken in de films weerspiegelen NIET hoe een waar christenvrouw is. Als je sommige ware christenvrouwen persoonlijk kent, dan weet je dat dergelijke godvrezende vrouwen gekarakteriseerd worden door een verlangen om de bijbel te gehoorzamen, die leert: “man en kinderen moeten liefhebben, 5 dat ze ingetogen, kuis, zorgzaam in het huishouden en vriendelijk moeten zijn, en dat ze het gezag van hun man moeten erkennen.” (Titus 2: 4,5)

Hoewel de status van vrouwen erg varieert tussen moslimlanden, beveel ik van harte twee inzichtgevende boeken aan: “Not without my daughter (Niet zonder mijn dochter)” (van Betty Mahmoodey) en “Princess” (van Jean Sasson). Het eerste boek opent een venster naar het leven van vrouwen in Iran en het tweede boek op Saoedi-Arabië. Recentelijk zijn we bewust gemaakt van de extreme onderdrukking van vrouwen in Afghanistan. Hoewel de Taliban verdreven is, blijven veel van hun strenge wetten intact. Hoewel de grote meerderheid van moslims extremen van de Taliban veroordelen, zijn weinigen bereid om te spreken namens de vrouwen in hun eigen landen.

Het kan voor moslims moeilijk zijn om een waar christen huwelijksrelatie te begrijpen, waarin de echtgenoot de leider is, maar een dienend leider die zijn zo vrouw liefheeft dat hij haar noden voor zijn eigen plaatst. Het nieuwe testament leert dat “28 Zo moeten mannen hun vrouw liefhebben, als hun eigen lichaam. Wie zijn vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief. 29 Niemand haat ooit zijn eigen lichaam, integendeel: men voedt en verzorgt het, zoals Christus de kerk” (Efeziërs 5:28,29) Gelijkertijd zegt de koran: “En degenen, van wie gij ongehoorzaamheid vreest, wijst haar terecht en laat haar in haar bedden alleen en tuchtigt haar. Als zij u dan daarna gehoorzamen, zoekt geen weg tegen haar.” (Soera 4:34)

We komen nu naar het belangrijkste punt van alle...

7. DE RELATIE VAN DE MOSLIM MET GOD. Hoewel de bovengenoemde punten belangrijk zijn in het beantwoorden van de vraag “Promoot islam de vrede?”, vallen zij in het niet wanneer ze vergeleken worden met dit laatste punt.

De islam ziet moslims als slaven van Allah. Hoewel de koran zegt dat God dichterbij de mens is dan “zijn halsader.” (Soera 50:16), is een dergelijke nabijheid een technische nabijheid. Voor moslims is God groot, maar onkenbaar. Zoals zoveel die zichzelf christenen noemen, hebben moslims een religie, maar zij hebben geen persoonlijke relatie met God. Als je van religie houdt, dan heeft de islam veel te bieden. Maar als je een relatie met de ene ware God en de vrede en verzekering die komt van hem persoonlijk te kennen, wilt, dan moet je terug naar de Geschriften van de profeten en naar het Evangelie van Jezus.

Moslims zeggen snel: “We geloven in alle profeten!” en “We geloven in Jezus! Hij was een groot profeet!” Als antwoord op deze uitspraken vraag ik mijn moslimvrienden: “Wat betekent het om in een profeet te geloven? Betekent het niet, hun boodschap te begrijpen en te geloven? En waar vind je de boodschap van de profeten? Is die niet in de Schriften van de profeten?”

De koran noemt frequent de Thora (Tauraat), de Psalmen (Zaboer) en het Evangelie (Indjiel) als zijnde het Woord van God (5:44-46; 4:163; 40:71; 10: 94; etc) en dat “De woorden van Allah kennen geen verandering - dat is inderdaad de opperste zegepraal.” (10:64). Als de koran voor een moslim betrouwbaar is en als hij eerlijk is, dan is er geen mogelijkheid dat hij de “de vroegere geschriften” kan verwerpen (Soera 20: 133). Niettemin verwerpen al mijn moslimvrienden de boodschap van deze boeken door te zeggen dat zij ad nauseam gewijzigd, gecorrumpeerd en veranderd zijn. Na twintig jaar van vragen, hoop ik nog steeds te horen, wie wat wanneer veranderde. Tot de dag van vandaag zijn veel joden en christenen schuldig aan het verdraaien van hun Geschriften met hun tong (Soera 3:71, 78), maar het feit is dat de Schrift intact beschouwd werd tijdens Mohammeds tijd (3:93; 10:94; 21:7; etc.).

De Geschriften van de bijbel zijn gebaseerd op tienduizenden oude kopieën van manuscripten. Sommige documenten van het oude testament gaan terug naar de 3e eeuw voor Christus en sommige Evangeliedocumenten (nieuwe testament) gaan terug tot de 1e of 2e eeuw. En het volledige nieuwe testament dateert terug tot de 4e eeuw. De bijbel is wonderbaarlijk bewaard gebleven - in het bijzonder wanneer je in ogenschouw neemt dat de oudste boeken van de bijbel handmatig zijn gekopieerd over een periode van ongeveer 2900 jaar (voordat zij voor de eerste keer gedrukt werden). Voor de koran was deze periode 2000 jaar korter; en het laat zeker niet minder variaties zien tussen de vele oude korankopieën. In tegenstelling tot wat zo velen geleerd is te geloven, is de bijbel bij verre het best gedocumenteerde en bewaarde geschrift uit de oudheid. Er is meer bewijs voor de betrouwbaarheid van de tekst van het nieuwe testament dan dat er voor tien stukken klassieke literatuur samen is. De nieuwtestamentische tekst is in betere tekstuele vorm dan de 37 drama’s van William Shakespeare die slechts 300 jaar geleden werden geschreven (na de uitvinding van de boekdrukkunst!). Ja, er zijn kleine variaties tussen de duizenden kopieën van de Schrift - een woord hier en daar, in sommige een paragraaf weggelaten en in andere ingesloten - maar deze variaties beïnvloeden op geen enkele manier de boodschap van datgene wat de profeten geschreven hebben. Tussen haakjes, het is belangrijk te zien hoe de Schriften van de bijbel zichzelf bewijzen te zijn het Woord van de ene ware God. Eén van de belangrijkste manieren waarop de bijbel zichzelf goddelijk auteurschap bewijst is via honderden precieze profetieën over naties, steden, individuen en de messias. Hoewel geschreven honderden jaren van te voren, doet de geschiedenis verslag van de precieze vervulling van deze profetieën. Mensen mogen proberen om de honderden vervulde profetieën opgeslagen in de bijbel weg te poetsen, ze kunnen ze niet tegenspreken. De koran kan zich niet in het minst aan deze norm meten. Als deze uitspraak u boos maakt, schrijf mij alstublieft persoonlijk en ik zal graag op dit punt terug komen met een lijst van vervulde bijbelprofetieën. Luister naar wat God zelf te zeggen heeft: “21 Voer jullie rechtsgeding, zegt de HEER, lever overtuigende bewijzen, ... 23 geef ons aanwijzingen over de toekomst, dan weten wij dat jullie goden zijn. ... 24 Maar nee, jullie zijn minder dan niets en jullie daden hebben geen enkele waarde; verafschuwd wordt ieder die voor jullie kiest. ” (Jesaja 41:21-24)

Gedurende een periode van 1500 jaar, inspireerde God ongeveer 40 profeten en apostelen om zijn woorden en zijn omgang met de mensheid te beschrijven. God wil dat wij begrijpen wie hij is en hoe hij is, waarom hij de mens maakte, de natuur en de gevolgen van de zonde, en hoe hulpeloze zondaren gebracht kunnen worden in een innige relatie met een heilige en volmaakte God en vrede met hem voor altijd genieten. Dit is de boodschap van Gods profeten.

De droevige, harde werkelijkheid is dat – hoewel islam belijdt te geloven “in alle profeten” – ONTKENT DE ISLAM DE CENTRALE BOODSCHAP VAN DE PROFETEN. Wat is de centrale boodschap van de bijbelse profeten? Dat God, in Zijn oneindige plan en onmeetbare liefde, “vlees zou worden” om de symbolische betekenis van miljoenen dieroffers en honderden gedetailleerde profetieën te vervullen – door gewillig Zijn bloed als het volmaakte vervangingsoffer te vloeien om de zonde-straf voor de hulpeloze zondaren te betalen, en vervolgens de dood te overwinnen door op te staan uit het graf – dus het vestigen van een eeuwigdurende vrede tussen de ene ware God en allen die in HEM en ZIJN reddingplan geloven.

Moslims voelen dat God “te groot” is om een mens te worden om zichzelf aan ons te openbaren. Als je dit vindt, houd alstublieft in gedachten, dat er is meer dan één soort van “grootheid” is. Er is de “grootheid” van een koning die in zijn keizerlijk paleis leeft, omgeven door rijkdom en luxe en slaven om hem comfortabel te houden, en onverschillig blijft voor de pijnen van zijn onderdanen. Er is ook de grootheid van een vaardige dokter die een lucratieve praktijk in zijn thuisland opgeeft en naar de armsten van de armen gaat om hen te dienen, hen te genezen, en zijn leven voor hen te geven. Welke soort grootheid - denk jij - is de meest eerbiedwaardige van een genadig God?

Luister naar wat de profeet Jesaja schreef over de komst van de messias 700 jaar voor Jezus was geboren. “Daarom zal de Heer zelf u een teken geven: de jonge vrouw is zwanger, zij zal spoedig een zoon baren en hem Immanuël [‘God met ons’] noemen. …  Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders. Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman, Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst. ... Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken. Voor ons welzijn werd hij getuchtigd, zijn striemen brachten ons genezing. ” (Jesaja. 7:14; 9:5; 53:5)

Zeven eeuwen later werd de beloofde Vredevorst geboren in onze zondige wereld. De nacht voor zijn kruisiging vertelde hij zijn discipels: “27 Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet. ... 13 Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden. ... 21 Dit alles zullen ze jullie vanwege mij aandoen, want ze kennen hem niet die mij gezonden heeft.” (Johannes 14:27; 15:13, 20-21)

Uren later stond Jezus gewillig de religieuze leiders toe om hem te arresteren, hem te berechten en hem te overhandigen aan de Romeinse autoriteiten om te worden gekruisigd. Dus, in dezelfde heuvels waar Abraham 200 jaar eerder een ram doodde in plaats van zijn zoon en het grotere offer dat moest komen voorspelde, stierf Jezus als het eens en voor altijd offer om voor de zonden van de wereld te betalen - zodat degene die in hem gelooft niet omkome, maar eeuwig leven zal hebben. Dit was Gods plan vanaf het begin.

Zoals voorspeld, op de derde dag nadat Jezus stierf, stond hij op uit het graf, de triomferende Redder en Heer van allen die in hem geloven. Dezelfde dag ontmoette Jezus twee Oosterse mannen die niet begrepen hoe Jezus, die gekruisigd was, de messias kon zijn. Jezus zei tot hen: “25 Toen zei hij tegen hen: ‘Hebt u dan zo weinig verstand en bent u zo traag van begrip dat u niet gelooft in alles wat de profeten gezegd hebben? 26 Moest de messias al dat lijden niet ondergaan om zijn glorie binnen te gaan?’ 27 Daarna verklaarde hij hun wat er in al de Schriften over hem geschreven stond, en hij begon bij Mozes en de Profeten.” (Lucas 24:25-27)

Moslims lijken erg op die twee Oosterse mannen. Zoals met de meeste joden, is het concept van een gekruisigde messias een contradictio in terminis (zoals bijvoorbeeld “een getrouwde vrijgezel!”). Zij begrijpen niet: “alles waarover de profeten gesproken hebben.” Moslims gaan zelfs zover dat zij het historische verslag van Jezus’ dood ontkennen omdat de koran stelt: “En om hun zeggen: "Wij hebben de messias, Jezus, zoon van Maria, de boodschapper van Allah gedood", - maar zij doodden hem niet, noch kruisigden zij hem (ten dode), - doch het werd hun verward” (Soera 4: 157) Amadou Hampaté Ba in zijn boek “Jesus as Seen by a Muslim” schrijft: “Iedere trouweloosheid aan Jezus moet op dezelfde manier gestraft worden als blasfemie tegen Mohammed. Er is geen twijfel hierover in de islam, dat degen die spotten met Jezus het hellevuur wordt beloofd.” Doch over Christus’dood schrijft Ba: “Op dit punt verschillen we met onze christenbroeders. Voor ons zal Jezus zeker sterven, maar hij is nog niet gestorven.”

Beste vriend, als Jezus niet aan het kruis stierf, dan vertel me: WAT IS DE BETEKENIS VAN DE DIERENOFFERS? En WAARVOOR WAREN AL DIE PROFETIEËN OVER EEN LIJDENDE MESSIAS? En WAAROM BLEEF JEZUS ZELF ZIJN DISCIPELS VERTELLEN DAT HIJ GEKRUISIGD ZOU ZIJN EN OP DE DERDE DAG ZOU OPSTAAN? Ik nodig je uit Psalm 22 en Jesaja 53 te lezen - twee oudtestamentische passages die precies vertellen hoe de messias zou lijden en sterven als een offerbetaling voor de zonden van de wereld. God is heilig en Zijn heiligheid vereist dat voor de zonden betaald wordt. “De betaling voor de zonde is de dood!”- GEEN goede werken - maar dood en eeuwige scheiding van God! Jezus stierf in onze plaats. Hij nam ons naar de hel, zodat God ons rechtvaardig kan rekenen en ons veroorloven om voor altijd met hem te leven.

De Senegalezen van West-Afrika hebben een gezegde dat luidt: “Een houthakker hakt niet de dorpsboom om!” Op de rand van de Sahara gelokaliseerd, heeft ieder dorp zijn centraal gelegen schaduwboom onder welke de bewoners tijd doorbrengen, thee te drinken, en belangrijke vergaderingen te houden. Wat zou er gebeuren als een houthakker die centrale boom begint om te hakken? De dorpsbewoners zullen erg boos worden... en zij zullen je onmiddellijk stoppen!!!

Aan mijn geliefde moslimvrienden die de historische en profetisch verslag over Christus’ kruisiging verwerpen, zeg ik: Hoe denk je dat God zich voelt als je zijn “boom” omhakt? Al Gods profeten wezen naar de offerdood van de messias. Niets is fundamenteler aan Gods reddingsplan. Doch de islam leert dat er geen noodzaak voor een dergelijk offer is… en dat het, in werkelijkheid, zelfs niet gebeurde!

Vrienden, het is niet verstandig om Gods “boom” om te hakken. Luister naar wat Jezus tot zijn discipels zei enkele maanden voordat hij gewillig zichzelf gaf om sterven voor onze zonden. “21 Vanaf die tijd begon Jezus zijn leerlingen duidelijk te maken dat hij naar Jeruzalem moest gaan en veel zou moeten lijden door toedoen van de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden, en dat hij gedood zou worden, maar op de derde dag uit de dood zou worden opgewekt. 22 Petrus nam hem ter zijde en begon hem fel terecht te wijzen: ‘God verhoede het, Heer! Dat zal u zeker niet gebeuren!’ 23 Maar Jezus keerde hem de rug toe met de woorden: ‘Ga terug, achter mij, Satan! Je zou me nog van de goede weg afbrengen. Je denkt niet aan wat God wil, maar alleen aan wat de mensen willen.’ ” (Indjiel, Matteüs 16:21-23)

Promoot islam vrede? Hoe kan islam ware vrede promoten wanneer hij de ware middelen ontkent die God voorziet heeft om een durende vrede tussen God en de mens en tussen de mens en de mens te bewerkstelligen? Alle profeten getuigen van het feit dat Jezus “door vrede te brengen met zijn bloed aan het kruis. 21 Eerst was u van hem vervreemd en was u hem in al het kwaad dat u deed vijandig gezind, 22 maar nu heeft hij u door de dood van zijn aardse lichaam met zich verzoend om u heilig, zuiver en onberispelijk bij zich te brengen. ... 14 Want hij [Jezus Christus]is onze vrede, hij die met zijn dood de twee werelden één heeft gemaakt, de muur van vijandschap ertussen heeft afgebroken” (Kolosenzen 1:20-22; Efeziërs 2:14) Of zoals de profeet Micha die over de messias 700 jaar voordat hij geboren was, schreef: “Deze zal vrede zijn.”

God wil jou zijn vrede geven die menselijk begrip voorbij gaat, maar we moeten ons onderwerpen aan ZIJN WEG van redding. Aan allen die waarlijk geloven dat Jezus is wie hij en de profeten zeiden dat hij was, en dat hij in jouw plaats voor jouw zonden stierf, en opstond uit de dood, belooft God te geven dat wat religie nooit kan voorzien: Redding van de straf en macht van de zonde, een geboekte rechtvaardigheid, verzekering van vergeving van zonden, een gereinigd geweten, een diepe vrede, een niet te beschrijven vreugde, een nieuwe natuur, een persoonlijke relatie met God, een eeuwig huis met hem in het aradijs, en meer! Op een dag zal Jezus naar de aarde terug keren om zijn koninkrijk van vrede te vestigen, ondertussen wil hij zijn koninkrijk van vrede en rechtvaardigheid in jou vestigen. Maar je moet het Goede Nieuws geloven, wie hij is en wat hij kwam doen. “hecht u geloof aan de woorden van de profeten?” (Handelingen 26:27)

Onthoud, om te geloven in Jezus Christus is geen RELIGIE aanhangen. Religie is het menselijk proberen om je weg naar God te bewerken door gebeden, goede werken, etc. Het Evangelie (Indjiel, Goede Nieuws) van Jezus Christus is God die naar de mensen komt in de persoon van Jezus en hen een RELATIE met zichzelf aanbiedt. En wat maakt het zo prachtig en zeker is dat het Evangelie van Jezus “2 dat al BIJ MONDE van zijn profeten in de heilige geschriften is beloofd” (Romeinen 1:2).

Er is zoveel meer dat ik zou willen schrijven, maar ik stop hier. Echter, als de ware boodschap van Gods profeten nog niet helder bij u is - stop hier niet! Krijg een kopie van de bijbel en begin door het nieuwe testament te lezen of log aan op: http://www.goodseed.com/theprophetsenglish.html en download het [Engelstalige] boek ALL THAT THE PROPHETS HAVE SPOKEN. Je zult versteld staan hoe absoluut helder Gods ware boodschap is!

Boven alles, vraag ik je om deze uitnodiging van GOD zelf serieus ten nemen…

“ Jullie zullen mij zoeken en ook vinden, ALS JULLIE MIJ TENMINSTE MET HART EN ZIEL ZOEKEN. ... dan zult gij Mij zoeken en vinden, WANNEER GIJ NAAR MIJ VRAAGT MET UW GANSE HART… Mijn plan met jullie staat vast – spreekt de HEER. Ik heb jullie GELUK VOOR OGEN, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven.” (Jeremia 29:13, 11)

Voetnoten
[1]       Wat natuurlijk ook voor Nederland geldt. Zie bijvoorbeeld ‘Het Wilhelmus’ dat veel verwijzingen heeft naar de bijbel en het christelijke geloof.